We doen het allemaal wel eens: iemand anders de schuld geven. Het lijkt bijna een automatische reactie wanneer iets misgaat. Maar waarom doen we dit eigenlijk en wat zegt het over onszelf?
De makkelijke weg van schuld
Schuld geven is een manier om verantwoordelijkheid te vermijden. Als je wijst naar een ander, hoef je niet naar binnen te kijken. Het voelt veiliger om te geloven dat de ander iets verkeerd heeft gedaan dan om jezelf te confronteren met wat er in jou leeft. Het is een vorm van zelfbescherming: een instinctieve poging om pijn, schaamte of onzekerheid uit de weg te gaan.
Maar die veiligheid is een illusie. Het probleem blijft bestaan en door de schuld buiten jezelf te leggen, ontneem je jezelf de kans om te groeien en sterker te worden.
Schuld versus verantwoordelijkheid
Schuld geven is het tegenovergestelde van verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid betekent niet dat je alles op je schouders neemt of dat je anderen laat wegkomen met hun gedrag. Het betekent dat je eerlijk durft te kijken naar wat een situatie in jou triggert. Wat doet er pijn? Welke gevoelens probeer je te vermijden? Wat is het waar je jezelf voor probeert te beschermen?
Wanneer je verantwoordelijkheid neemt voor deze kwetsing in jou, geef je jezelf de kans om te leren en te helen. Je ontdekt dat die pijn, hoe ongemakkelijk ook, je iets belangrijks te vertellen heeft. Misschien gaat het over oude wonden, onvervulde behoeften of een gebrek aan grenzen. Door verantwoordelijkheid te nemen, geef je jezelf de ruimte om vrijer en authentieker te leven.
De kracht van zelfreflectie
In plaats van automatisch naar een ander te wijzen, kun je jezelf afvragen: Wat raakt me hier zo? Waarom vind ik dit zo moeilijk? Deze vragen openen de deur naar zelfinzicht. Het vraagt moed om naar binnen te kijken, maar het levert je vrijheid op.
Als je stopt met het zoeken van de schuld buiten jezelf, wordt het leven lichter. Je ontdekt dat je niet hoeft te wachten tot anderen veranderen om je goed te voelen. Jij hebt de touwtjes in handen over hoe je reageert, wat je denkt en voelt.
Jezelf zijn, begint bij het nemen van verantwoordelijkheid
Als je verlangt naar een leven waarin je echt jezelf kunt zijn, is het noodzakelijk om jezelf onder ogen te komen. Je pijn en kwetsingen aan te kijken, zodat jij als volwassene het gekwetste kind in jou dat kan geven wat het nodig heeft om in vertrouwen op te kunnen groeien.
Verantwoordelijkheid nemen voor dat wat gekwetst is in jou is een moedige stap. Het feit dat je gekwetst bent is geen teken van zwakte, dat is iets wat je als kind is overkomen. Al je moed bij elkaar verzamelen om er verantwoordelijkheid voor te nemen, is een krachtige stap. Je zegt daarmee tegen jezelf: Ik kies ervoor om naar mijn pijn te kijken en mijn leven in eigen handen te nemen. En dat is pas echt bevrijdend!
Ben je benieuwd wat mijn lichaamsgerichte- en energetische benadering van het innerlijk kind jou kan kan opleveren? Voel je dan vrij om via de button bovenaan deze pagina een gratis kennismakingsgesprek in te plannen. Dit gesprek kan telefonisch, online of in mijn praktijk plaatsvinden.